‘Survivor 2020’ müsabakası ile büyük bir hayran kitlesi edinen, ‘Her Şeye Rağmen’ isimli kitap ve birebir isimde bir müzik çıkaran Barış Murat Yağcı, Hürriyet gazetesinden Hakan Gence’ye konuştu.
Best Model seçildin, modellik ve oyunculuk yaptın, ‘Survivor’a katıldın. Artık bir de kitap ve müzik çıkardın.
Annem de bana ‘Ne yaptığın aşikâr değil, lakin seninle gurur duyuyorum’ diyor.
Seninki ünlü olma isteği miydi?
Yok. Beni geçmişten az çok tanıyorsun. Aslında ben çok sağlıklı biri değilim.
O ne demek?
Bu yaşıma kadar çok ameliyat, çok sakatlık geçirdim. Her sene iki kıymetli ameliyat oluyorum.
Geçmiş olsun. Nedir sorun?
Hepsi genetik sorunlar. Kemiğin erimesiyle ilgili bir rahatsızlık. Kemiğin uzunluğunun uzamaya ya da kısalmaya başladığı vakit oradaki tendonlar parçalanmaya başlıyor. Beden deformasyona uğradıkça hasar görüyor. Her kezinde süreç yapmak gerekiyor. Basketbol mesleğim bu sebeple bitti. ‘Survivor’da ikinci olmamın nedenlerinden biri de buydu. Zira müsabakada son bir ayda omzum çıktı, yerine girdi; oradaki kapsül parçalandı. İki yırtığım ve bir kırığım vardı.
‘Genetik problemler’ dedin.
Ailemde genetik olarak kanser üzere rahatsızlıklar var. Ben de her ne kadar dışarıdan sağlıklı biri üzere dursam da çok uzun yaşayacağımı düşünmüyorum. Kitap olayında da linç yiyeceğimi bile bile kendime, aileme, sevenlerime ve yeni kuşağa bir şeyler bırakmak istedim.
Boyun, 1.97’ymiş.
Aslında 2.01 cm’di lakin adadan sonra 1.97 oldu.
Nasıl?
Orada tahtanın üzerinde yatıp daima yağmura maruz kalıyorsun. Kas ve eklemlerin olduğu yere tahta, basınç uyguluyor.Dik durmak yerine bedenin bükülmeye başlıyor.
Dört santim çektin yani?
Vallahi latife değil, çektim.
Bu kadar uzun uzunluklu olmanın hayata tesiri ne oldu?
Uzun uzunluklu olmanın avantajı, Taksim’deki ıslak hamburgercilerden bakınca Galatasaray Lisesi’ni görmek. Lakin olumsuz yanı çok: Uzunluk farkından ötürü bağlantılarında sorun yaşıyorsun, istediğin şeyi giyemiyorsun.
Çok şişman olduğun periyotlar de varmış.
Evet, 10 yaşımdayken annem işe gidince yardım için bir abla gelirdi. Yemekleri o yapıyordu, eli lezzetliydi. Ben de iştahlıydım. Bir yandan da ‘taso’ çıkan cipslerden yerdim. Çok kiloluydum, göbeğim artık üç kat olmuştu. Cildim bozuldu, sivilcelere dokundukça da yüzümde izler kaldı. Bir anda geceleri eklemlerim ağrımaya ve ergenlikle boyum uzamaya başladı. Basketbol oynuyordum. Bu değişimle birlikte, o utangaçlık duygusu yerini öteki bir şeye bıraktı.
Kitabında “Kazanan kişinin ‘survivor’ olduğunu hiçbir vakit düşünmedim” diye yazmışsın.
Sen düşünmüş olabilirsin, ben düşünmedim.
Neden?
Bir defa bile potaya girmedi. Benim kaç kez ismim çıktı. Halk sayesinde dokuz defa SMS birincisiydim. Gerçek bir ‘survivor’ değil ki. Çocuğu seviyorum lakin benim omzumda kapsül kesimli, iki kırığım varken bununla ilgili ağlamıyordum. Lakin o, omzunu parkurda bir yere sürtüyor ve ağlıyordu. Birtakım şeyler enteresan geliyor.
O vakit sen neden ‘Survivor’ olamadın?
Son bir buçuk ay kişiselliğe geçtiğimizde omzum artık bitik durumdaydı. Yoksa birinci dört aylık performansım yarış tarihindeki en iyi rekordu. Beşinci ayda sakatlık yaşadıktan sonra performansım düştü.
Milliyet