Çocuklar Duymasın’ın Duygu’su Ayşecan Tatari 10 gün evvel kızı Müjgan’ı suda doğurdu.
Tatari doğum anını Instagram’dan paylaşım şunları yazdı;
“Bu fotoğrafı koyacağımı düşünmemiştim. Doğum hikayemdeki bütün bayanların olduğu bir tane koyarım diyordum; dördümüzün olduğu… Hekimim Şermin hanım, Müjgan’ın ebesi Setenay, ben ve tabi doulam Pelin.
“DOĞUMHANEYE İNMEDİK”
Doğumhanenin kapısında yan yana verilmiş bir zafer pozu. Size onlardan bahsetmek için… O denli bir fotoğrafımız yok, doğumhaneye de inmedik hiç fakat zati bu süreçte emin olduğum tek şey, doğum, siz planlar yaparken başınıza gelenlerdir.
“KÖLE BAYAN DENİYORMUŞ”
Evvel Pelin, birinci o eklendi öykümüze, 20’li haftalarımızda tanıştık Bodrum’da, 30’lu haftalarda eğitimlere başlamak üzere sözleştik ve bu esnada da birlikte yoga yaptık haftada iki gün. “Doula” sözünün eski Yunancada kelamlık karşılığı, köle bayan demekmiş. Sevmiyorum bu manasını. Artık karşılığı “doğum destekçisi” ki bu da yetersiz bir tarif. Daha doğrusu bence: tıbbi olarak size hiç bir müdahalede bulunmayan ve o an sizin neye gereksiniminiz varsa, sizin için o olan.
“BİR BİLENLE YÜRÜMEK LAZIM”
Artık Pelin’e sorsanız, bütün iyi doulalar üzere, doğum için aslında bir doulanın koşul olmadığını, insanın yalnızca vücuduna ve bebeğine güvenmesi gerektiğini ve her bayanın içinde bu gücün olduğunu söyleyecektir. Ben size diyorum ki; Şart! Evet, yeniden siz doğuruyorsunuz ancak vücuduna ve bebeğine güvenmek için o yolu bir bilenle yürümek koşul zira aslında tam da bilmiyoruz süreci, ihtimalleri, işleyişi. Yeniden Pelin reddedecektir lakin o olmasa bu türlü bir doğum öyküm olmayabilirdi.
“KORKU YOKTU İÇİMDE”
Bana daima soruyordunuz ya, ‘korkuyoruz, siz korkmadınız mı?’ filan diye, sancılarım başlayınca kalkıp müzik açıp saçlarıma maşa yaptım. (maşa filan kalmadı tabi saçlarımın geldiği son hal fotoğrafta, o farklı o konu…) Demek istediğim birinci andan son ana kadar, sancım en şiddetli geldiğinde de, doğum anında da dehşete dair bir his yoktu içimde. Korkmamamın en büyük sebebi, öğrenmiştim süreci ve güvendiğim bir takımım vardı.Yaptığı işin maddi bir karşılığı olamaz bile bana sorarsanız, insanın lakin kız kardeşine olacağı çeşitten bir takviye o.
“DOĞURMADAN GİDİN HASTANEYE”
Oburu son anda hayatımıza giren ebemiz, Setenay. Onunla hastane çeşidine gittiğimizde tanıştık. (Bu bence kesinlikle yapılması gerekenlerden biri. Gidin, kalacağınız odayı, doğumhaneyi görün. Hemşirelerle, kat sorumlusuyla, ebelerle tanışın. Doğuma gittiğimde beni arkadaşlarım karşılamış üzere geldi bana.)
“KIZ KARDEŞ EDİNDİM”
Setenay’ın methini duymuştum daha evvel, tanışır tanışmaz da çok sevdim, hastaneye gittiğimizde onun da nöbeti yeni başlamıştı. Ne doğumda bana verdiği dayanağı ne sonrasında benimle ilgilenişini ne de getirdiği taze tahin helvayı hiç unutmam. Bu süreçte edindiğim kız kardeşlerden ikincisi.
“KALBİNİZİN SESİNİ DİNLEYİN”
Ve Şermin hanım. Söylediği iki şeyi unutmuyorum, birinci tanışmaya gittiğimizde bana, ‘ben doğuma inanıyorum’ dedi ve sürecin her adımında bunu hissettirdi bana. 30. Haftam filandı tanıştığımızda, sizin için hakikat tabibi bulmanın bir vakti yok, kalbinizin sesini dinlemeniz çok değerli.
‘‘Ben esasen orada bebek çıkarken başını tutmak için olacağım’’ demişti birinci gün, onun yerine Müjgan’ı sudan çıkarttı. Ne vakit gitsem, o hafta girdiği doğumların hoşluğundan bahsetti laf ortalarında ve daima dedi ki; sonunda bebeğe kavuşulan bütün doğumlar hoş doğum hikayeleri… (doğurana kadar bu bahiste diğer fikirlerim vardı, artık anlıyorum ne demek istediğini)
“POZİTİF DOĞUM HİKAYERİ UYGUN GELDİ”
Tabip tavsiye edilmez derler fakat ben tekrar olsa yeniden onunla yürümek isterim bu yolu.Bana kendi vücuduma ve bebeğime güvenmeyi öğretenlerden o da.. Bana anlatılan ya da okuduğum müspet doğum kıssaları daima çok iyi geldi bana, o yüzden ben de birinci fırsatta anlatmak istiyorum size, o yaptıysa ben de yaparım diye cesaretlendirir tahminen birilerini.
Edip’ten hiç bahsetmediğimin farkındayım, anlatmaya kalksam haksızlık ederim öykünün o kısmına…”
Ensonhaber
