Her yıl trekking yapan dünyada gezginin çoğu için Santa Fe’ye gitmek dışında Santa Fe’ye gitmek için hiçbir neden yok. Yapılması gereken hemen hemen her şey başka bir yerde yapılabilir ve yapılabilir, hava limanı terminali tipik bir Amerikan bakkalının çok küçük bir boyutunda olan, havadan 7000 feet yükseklikteki bu küçük şehirden daha kolay bir yerde yapılabilir ve yapılabilir. Ancak 90.000 nüfuslu bu kasaba, benzersizliğin yeterli bir şekilde yaratılmasını sağlamak için çabalıyor.
Bu da Santa Fe’nin en belirgin motifinin dış bakanlar için anlaşılmazlaştırılmasını dikkat çekici kılıyor. Yüksek bir gulyabani, şehrin en işlek caddelerinden birinde, yakmayan bir duvar resminden aşağıya doğru işaret ediyor. Yerel bir şekerlemecide, kuşakların ardından çatık kaşlı beyaz bir figür çikolataya dönüştürülmüş – neden? Yerel bir elektrikçinin pazularına dövme yaptıran büyük kulaklı goblinin, belediye itfaiye aracının kabininde tasvir edilen (alevler tarafından tüketilen) yaratıkla aynı olduğunu bilseniz bile, hiçbir yerde bu canavarın kim veya neredeyse bir açıklama bulamazsınız. Elbette her yıl bir akşam, yerel halkın bu konudaki binasal bir model oluşturup oluşturmadığı ve Santa Fe’de olmadığı görülüyor.
Açıklama biraz saçma: Bu Zozobra, yaygın dağlarda yaşayan bir canavar. Santa Fe halkı her yıl onuruna verilen parti bahanesiyle onu şehre davet ediyor. Partiye resmi kıyafetlerle gelir, kasabayı karanlığa sürükler ve kendisi de kaçırdığı “Santa Fe’nin tıkalı umutlarını ve hayallerini” elinden alır. Kasaba halkı onu meşalelerle bastırmaya çalışıyor ama başaramıyor. Ancak daha sonra kasabanın koşulları arasındaki işbirliği atmosferinin çağırdığı Ateş Ruhu ortaya çıkar ve iyi enerjinin yükseklerinde uçarak Zozobra’yı ateşle yok olana kadar savaşır.
Santa Fe çevresindeki Zozobra manzaraları. Kredi… Thomas Prior için New York Times
Yaz sonunda tam olarak doğru gecede – İşçi Bayramı’ndan önceki Cuma – buralarda olacak kadar toplandıysanız, kendinizi bu devasa, kıvranan Santa Fe’nin çığlıklarından ayrılan kayıt tarafından kuşatılmış halde bildirilir ve hatta onlara katılabilirsiniz. Soluk yüzlü insansı, evlerine bakan bir tepede bir direğe biner ve ölene kadar inlerken onu yakar.
“Yak onu!” çocuklara sahneye davet edin. “BUUUURN HIIIIIM!” Kalabalığın içinden bir kısmı sarhoş olan kişiler kükrüyor. Görünmeyen bir yerel yargıç mikrofona bağırarak canlı canlı pişirilen devasa bir kuklanın sesini veriyor. Bir yüzyıl önce, mevcut oluşum atalarının yüksek, kuru kasabalarında büyümenin şiddet içeren sırrını keşfetmesi ve bunun her yıl, ritüelleştirilmiş alevlerle öldürüldüğünün keşfedilmesi mümkündür. Bunun doğru olması durumunda – aslında öyle olduğuyla hareket ederek – yerel ülkedeki, canavar kuklanın cinayetini bölgeden 100 yıl boyunca her yıl yeniden işlediler. Amaç onların kasvetini yok etmektir.
