İki çocuğu öğlen uykusuna yatınca sohbete başlıyoruz. Masmavi gözleri, derin bakışlarıyla Hülya Avşar’ın gençlik yıllarını anımsatıyor. Pelin Karahan anne olunca karşılaştığı önyargılar yüzünden kaygılı, “Anne olan oyuncuların bu işe orta vereceğine dair bir algı var. Bunun kırılması lazım” diyor. “Çok kilo mu aldı?” başlıklı haberlerden husus açılınca da bu şiddetten bıktığını anlatıyor…
Uzun vakittir ekrandan uzaktasınız. Neden?
Aslında hazırım ve çok istiyorum. Lakin anne olduktan sonra güya oyuncuların bu işe orta vereceğine dair bir algı var.
Nedir bu algının sebebi?
Bayanlar anne olduktan sonra ekrandan uzak durmak istiyor; ‘Sete gelmiyor, kuralları koyuyor’ üzere şeyler düşünülüyor.
Sizin kurallarınız var mı?
Yok. Çalışmaya hazırım ve gelen senaryoları okuyorum. Fakat hâlâ “Doğurdu, kilolu mu sanki?” diyorlar. Bunları aşmamız lazım. Hem çocuğuma yetip hem çalışıp hem spor yapabilirim. Evet, anne oldum lakin hiçbir şeyi bırakmadım ve bırakmayacağım.
Okul harcamalarım için daima çalıştım
Bayan oyuncular üzerindeki bu kilo şiddeti ne hissettiriyor?
Aslında erkek oyuncular da son devirde bunu yaşıyor. Ben bu kilo şiddetinden bıktım. Hasta olabilirsin ya da doğum yapabilirsin. Kilo alırsın, verirsin. Bu biraz da toplumsal medyanın yarattığı bir şey. Çok zayıflık, eksiksiz görünme… Kusursuz üzere gösterilen hayatlar… Fakat emin olun, o denli bir hayat yok.
Bu yazın başında denize girerken bir fotoğrafınız çekildi. “Kilolu mu?” sorusuyla toplumsal medyanın gündemine oturdunuz…
Beğenilen olmayan bir fotoğraftı. Zıt ışık ne demek anladım. Her gün bir saat spor yapıyorum. Şu an yaşıma nazaran en iyi ve en sıkı olduğum zamandayım. 34 vücut giyiyorum. Bu türlü olmayabilir de. Kimse harika olmak zorunda değil.
Instagram’da paylaştığınız fotoğraflar da dikkat çekti.
Instagram’ı seviyorum lakin bu yaza kadar çok fotoğraf paylaşmıyordum. Kendimi iyi hissediyorum; bronzlaştım, spor yapıyorum. Hoş fotoğraflar koymak istedim.
Gözlerinizin rengi, hali nereden geliyor? Nerelisiniz?
Annemden… Ben Ankara’da doğup büyüdüm. “Ankaralıyım” diyorum. Annemler Selanik göçmeni.
Anne ve babanız siz çok küçükken ayrılmış. Bunun zorluklarını yaşadınız mı?
Evet. Kendine sahip çıkmak, daima denetimli olmak zorundasın. Bu algıyla büyüdüğüm için hâlâ öyleyim. Evvelden ilkokulda “Anne-baban ne iş yapıyor?” diye sorarlardı. “Benim babam yok” derdim. Çok zordu.
Ayakta durabilmek için küçük yaşta çalışmaya mı başladınız?
17 yaşında, üniversite imtihanına girmeden evvel bir düğünde hosteslik yaparak çalışmaya başladım. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Turizm Otelcilik kısmını kazandım. Yurt parası gerekiyordu, okul harcamalarım oluyordu. Daima çalıştım.
Babamı hayatımda bir defa gördüm
Babasız büyümenin eksikliğini yaşadınız mı?
Evet. Annem bana hem annelik hem babalık yaptı. Bayan olarak daima kendini müdafaası gerekti. Tekrar de “Başında bir tek annesi var, daha kolay ulaşılır” durumu oluyordu. Bu hal hala var ve beni rahatsız ediyor. Bayan olmak çok sıkıntı. Bizim ülkemizde ayrıyeten sıkıntı.
Babanız hayatta mı?
Hayır. Vefat etti. 17 yaşındayken, hayatımda birinci defa görmüştüm, bir daha da görmedim.
Çocuklarım şımarık büyüsün istemiyorum
Çocuklarınızdan Can 3.5, Ali Demir 6 yaşında. Nasıl bir annesiniz?
Kurallarım var. Bir bakışımdan çekinsinler isterim. Baba olağanda sert, anne yumuşaktır ya… Ben kimi durumlarda daha sert bile olabiliyorum.
Neden?
Günümüz çocukları birçok imkana sahip. Bunların içinde şımarıkça büyüsünler istemiyorum. Durmayı bilsinler, çekinsinler ve kuralları olsun.
Bayana şiddet haberleri bu kadar gündemdeyken siz oğullarınızı bu bahiste nasıl eğitiyorsunuz?
Kız arkadaşlarıyla oynarken daima dikkat ediyor, davranışlarını gözlemliyorum. Kendi ortalarında konuşmalarına dikkat ediyorum. Kızlara asla makus davranmamaları gerektiğini şimdiden söylüyorum. Latife bile olsa bir kıza, “Sen kızsın bizimle oynayamazsın diyemezsiniz. Tahminen en yakın arkadaşınız bir kız olacak, bunu bilemezsiniz” diyerek anlatıyorum. Konutta gördükleri de onları çok etkiliyor. Örneğin, geçenlerde Ali Demir benden su istedi. “Kalk kendin al” dedim. Bu türlü alıştırmazsam ileride eşinden bunu isteyecek. Bayana yük olmamayı öğrenmeli.
Başardığım en güç şey doğumdu, 17 saat sürdü
35 yaşına girdiniz. Neler değişti hayatınızda?
30’a girdiğimde “Vay” demiştim. Ancak bu sefer yaşlanıyoruz diye düşündüm. Biraz huzursuz oldum.
Ekranlara orta verdiğiniz periyotta neler yaptınız?
Çok fotoğraf yaptım. Yağlıboya geyşa figürleri yapıyorum. Soyut çalışmalarım da var. Kulaklıklarımı takıp 5-6 saat herkesten uzak kalarak fotoğrafla ilgileniyorum. Benim olayım renk. İçimdeki renkli enerjiyi bu sayede dışarıya yansıtıyorum.
Sizi hiç tanımayan birine kendinizi nasıl anlatırsınız?
Çok hareketli ve enerjiğim. Sabırlıyım, nahifim, iyi sır fiyatım. Fakat inanılmaz kararsızım, bu da karşımdakileri yorabilir.
Bugüne kadar başardığınız en güç şey neydi?
Doğum yapmak. Ali Demir’i olağan doğumla doğurdum ve 17 saat sürdü. Doğum gerçekleştiği an “Allahım çok güçlüyüm, bunu başardım ya her şeyin üstesinden gelirim” dedim.
Eşim ‘Çok yoruldun fakat artık ben varım’ dedi
Altı yıldır evlisiniz. Çocuk sahibi de olunca aşk bitiyor mu?
Bitmiyor fakat hal değiştiriyor.
Nasıl bir değişim geçiriyor?
Birinci günkü heyecanı kalmıyor. Çocuklar evliliği çok değiştiriyor. Size daha az vakit kalıyor. Lakin birbirimize olan o ilgiyi daima ayakta tutmaya çalışıyoruz. Birlikte yemek yiyoruz. Sürprizler yapıyoruz. Ortadaki sevgi ve itimat de daha değerli hale geliyor.
Eşiniz Bedri Güntay Bey’e olan aşkınızı nasıl anlatırsınız?
Benim elimden tuttu, ben de ona daima çok güvendim. “Bu vakte kadar çok yoruldun, artık hayatında ben varım” dedi ve hakikaten söylediği her şeyi yaptı.
İşlerinize karışır mı? Bir öpüşme, sevişme sahnesi gelse…
Çalışmam konusunda çok destekçi. Lakin bu biçim sahneleri hiç konuşmuyoruz. O hayatımda olsun ya da olmasın benim aslında kendime nazaran doğrularım var. Rolle ilgili nasıl hissettiğime nazaran karar veririm.
Plazalara baktım ve hüngür hüngür ağladım
Üniversiteden sonra tek başınıza İstanbul’a taşınmışsınız. Sizi korkutmuş muydu kentin kaosu?
Birinci gün Maslak’ta bir iş görüşmesine gittim. Kabul edildim. Sonra plazalara baktım ve hüngür hüngür ağladım.
Neden?
Koca kent beni yutacak üzere geldi. Hiç unutmam, 59 RS otobüsü gelirse tek vasıtayla Maslak’a gidebiliyordum. O gelmezse iki vasıta yapmam gerekiyordu. İkinci otobüs parası bütçemi etkiliyordu. Artık kendi otomobilimle yolda giderken otobüsleri gördüğümde çok duygulanıyorum.
‘Kavak Yelleri’ ve oyunculuk maceranız nasıl başladı?
İstanbul’da bir şirkette çalışırken ‘Kavak Yelleri’ dizisinin oyuncu seçmelerine gittim. Hiç eğitimim yoktu. Ve seçildim. Sonradan direktörümüze de sordum “Neden beni seçtin?” diye. “Çok doğaldın” dedi. Sonra bu işi iyi yapabilmek için çok çalıştım, çok disiplinli oldum ve o doğallıkla devam ettim.
‘Kavak Yelleri’ bugün olsa meblağ mıydı?
Benim aklımda daima devamını çekmek var. Samimi ve doğaldı, inan şu an çok seyredilir.
Yaşadığınız maddi zahmetlerden sonra para kazanmaya başlayınca ne yaptınız?
Oyunculuk yapmaya başlayınca çabucak para biriktirdim. Evvel anneme ve kendime konut aldım. Sonra otomobilim oldu. Daima hayatımı garanti altına almakla ilgili bir dürtüm vardı, hâlâ da var. O periyotlarda benim yaşıtım oyuncular en iyi marka çantaları takıp yurtdışında gezerken ben daima para biriktiriyordum. Çanta çok seviyorum. Birinci kıymetli çantamı aldığımda 27 yaşımdaydım. Artık param da olsa beğendiğim şeyi çabucak alamıyorum.
Hürriyet
