İrem Helvacıoğlu, “Dilediğin bireye dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ne sorardın?” sorusuna, “Herkese sorardım. Neden insanları olduğu üzere kabul etmiyoruz? Neden olduğu üzere sevemiyoruz? Neden öfkeleniyoruz? Neden doğayı, hayvanları sevemiyoruz? Barındıramıyoruz, tıpkı anda yaşayamıyoruz. Neyin öfkesi? Neyin nefreti var içimizde? Neden palavra söylüyoruz?” cevabını verdi. İşte programdan geriye kalanlar…
* Set ve pandemi dışında vaktini nasıl geçiriyorsun?
Konutta iki tane kedim var. Birini iki ay evvel buldum ve meskene getirdim. Kedilerimin kaynaşmasını seyrediyorum. Onun biraz meskene adapte olmasını bekledim. Onlarla vakit geçiriyorum yahut dizi seyrediyorum. Ortada arkadaşlarım geliyor, onlarla vakit geçiriyorum.
* Oyuncusun fakat dizi izlerken olağan bir seyirci üzere izleyebiliyor musun? Keyif alabiliyor musun?
Doğal ki alıyorum. Keşke bu türlü bir şeyin içinde olsam, sanki ben olsaydım nasıl olurdu diye hayal ederek izliyorum.
* Seyirci izlerken yalnızca diziyi izliyor. Lakin sen bir oyuncu olarak izlerken ne düşünüyorsun?
Mesela izlerken sanki kaç açıyla yahut kaç planda çekilmiş diye düşünüyorum. Ben bunu lisana getirmiyorum lakin farkına varmadan yapıyorum.
* Bir oyuncu dizi ya da sinema izlerken neyi görüyor? Bunun tekniği mi var? Oyuncunun nasıl oynadığını neye nazaran anlıyorsunuz?Bütünsel olarak bakınca işin art planını da kafanda canlandırıyorsun. O yüzden bir şeyin eksik olduğunu fark ettiğinde bu daha iyi oynanabilirdi ya da daha iyi çekilebilirdi üzere şeyler düşünüyorsun.
* Kendini izler misin?
Kendimi izlediğimde hiçbir vakit beğenmiyorum.
* İzlemeye tahammül ediyor musun?
Açıkçası izlemeye çalışıyorum. Zira izlemezsem neyi beğenip beğenmediğimi ya da neyi hakikat yapıp yapmadığımı anlayamıyorum. Hatta yanımda kesinlikle biri olsun istiyorum ki eleştirebilirsin.
* Çok farklı rolleri çok üst seviye oyanayıp o rolleri insanlara aşina edebilecek bir karaktersin. Fakat bunu icra eden İrem kim?Ben aslında çok enerjiğim. İrem olarak etrafımdaki insanları çok yoran biriyim. Hakikaten 5 yaşındaki çocuk üzere olabiliyorum. Bunu dizginlemeye çalışıyorum.
* Sende sahip olduğun ne seni şanslı yapıyor? Gözlerinin rengi mi, suretin mi, konuşkan olman mı, gücün yüksek olması mı?
Bence inanmak. En iyi oynadığın şey her vakit seyircide de birebir etkiyi yaratır. Bence bu çoğumuz için geçerli. Ben iyi hissedersem, karşımdaki iyi hissederse, bu enerjiyi benden alıp takımda iyi hissederse, imaj direktörünün gözünde bir şeyler canlandırırsam, yaşayarak oynarsam ve seyirciye bunu aktarırsam yanlışsız bir şey yapıyorumdur.
* Nasıl inanıyorsun?
Ben evvel burcuna kadar her ayrıntısını çıkarıyorum.
* Değerli sahneleri çekerken ortaya çıkan şeyde söylediklerinin dışında öteki bir şey var.
Hiçbir vakit karakterle kendimi karıştırarak sahne çekmedim. O karakterin kendi duygusu ile oturup düşündüm. Onu o kadar ayrıntılı yazmam gerekiyor ki nitekim her şeyi yerli yerine koymalıyım. Geçmişte ne yaşadıysa ne canını yakar durumunu o kadar iyi biliyorum ki karşımdaki insanın söylediği rastgele bir söz aslında o karakterin canını yakmış oluyor.
* Nasıl kendinden bu kadar soyutlayabiliyorsun?
Çok fazla olduğu vakit İrem ve oynadığım karakter bazen birbirine giriyor. Çok zorlanıyorum ve psikoloğa gidiyorum. Olmadığını düşündüğüm bir sahnede çok deliriyorum. Bu bu türlü olmaz, bu karakter bunu yapamaz filan diye deliriyorum.
* Karaktere bu kadar girmek külfetli değil mi?
Tahminen de lakin ben şimdi orayı bulamadım.
* Bundan sonra ne hedefliyorsun?
* Galiba onu bile tam olarak bilmiyorum. Bir arayış içindeyim. Okuduğum bir şeyin karşılığını verdiğim vakit ve bunun karşılığını aldığım vakit keyifli oluyorum.
* Ne hissettiriyor sana?
Gerçek bir şey yaptığımı düşünüyorum. Yani çalıştığımın karşılığını alıyorum. Bir sefer direktörümle bir sahne çekiyoruz. Direktör kestik dedi ve hızına baktım. Çok nötrdü yüzü. O an galiba hakikat bir şey yapmadım diye düşündüm. Sonra dayanamadım ve yanına gittim. Çok özür dilerim, biliyorum sizin üslubunuz değil lakin ben kendimi 3 yaşındaki bir çocuk üzere görüyorum, dedim. Tıpkı annesinin önünde legoları dizen bir çocuk üzere. O legoları dizip annesine bakıp annesinin alkışladığı çocuk üzere. Oradan motivemi alıyorum. Direktörümün yüzü güldüğü vakit evet ben yanlışsız bir şey yapıyorum deyip bir sonrakine daha çok şey katıyorum. Direktörüm, “Haklısın galiba. Ben daima bu türlü çalıştım. Ancak bazen kimi oyuncuların bu türlü motivasyonlara gereksinimi oluyor.” dedi.
* En son en çok istediğin şey neydi?
Listem çok kabarık. Çok ağır çalıştığım için tahminen de çok kabarık. Son 4 yıldır düzgün bir halde yaz tatili yapamıyorum. Zira bir halde yaz döneminde da çalışıyor oluyorum. O yüzden yapmak istediğim tatil planları var. Bu pandeminin bitmesini ve kendime yaptığım haritayı gezmeyi istiyorum şu anda.
* En son hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
8 Mart’ta çok hüzünlendim. Hiçbir şey yapmak gelmedi içimden açıkçası. Kutlamak başka bir sıkıntı. Evet, bunun sürmesini de istiyorsun. Kutlanması gereken bir gün lakin nasıl kutlayayım? 365 güne daha fazla ölen bayanları sığdırıyoruz. Hayvanı, bayanı, erkeği… İnsanı yani yalnızca bayanla sonlandırmak da istemiyorum. Natürel ki bunların hepsine çok öfkeleniyorum. O kadar fecî bir dünyanın içerisinde yer alıyoruz ki. Evet, galiba bu türlü kutlanan günlerde daha çok hüzünleniyorum. O daha çok yüzüne çarpıyor insanın.
* En son en çok neye şaşırdın?
Artık ben hiçbir şeye şaşırmıyorum. Her şeyin bir olabilitesi var.
* Bunu sana düşündüren bir şey mi yaşadın?
Birçok şey yaşıyorsun yaşıyorsun ve artık şaşırmıyorsun.
* Olan olaylara mı yoksa senin yaşadıklarına mı şaşırıyorsun?
Kendi yaşadıklarıma. Bana birinin bir şey anlatması hiçbir şey söz etmiyor. Ben kendim yaşayacağım ve deneyimleyeceğim.
* Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Ben 16 yaşındayken bir gece biri aradı ve “İrem, seni düşümde gördüm. Bisiklet kullanırken düşüyordun. Bugün bisiklete binme olur mu?” dedi. 16 yaşındayım, en meczup dolu çağımdayım. Ne bisikleti? Motosiklete bineceğim ben o gün. Biz motosikletle kaza yaptık. Ben tel örgülere girdim ve tel örgüler benim hızıma girdi. Aynadan kendimi görünce evvel bir ağladım. Başımda bir şeyleri tasarladım. Ben motosikletten düşmüş olamam yani bunu bu türlü söyleyemem. Benim tansiyonum düşük. O yüzden bir yere düşmüş de olabilirim. Meskene gidince bunu söyleyeceğim diye tasarladım. Evdekiler inandı zira tüm ayrıntılarıyla anlattım. Doktora gittiğimizde dikiş attırmadığım için bir hafta vampir üzere gezdim. Aslında olay bu türlü oldu.
* Kendini affettirebileceğin bir andasın. Seni dinliyor. Anlatır mısın?
Affettireceğimi düşündüğüm hiçbir olay yok bence.
* O denli bir olay olsa kendini affettirebilir miydin?
Herhalde affettirirdim. O denli durumlarda elimden gelen her şeyi yaparım. Özür dilemekten asla çekinmem. Birinin kalbini kırdıysam karşımdakinin net olmasını isterim.
* Net olmayınca ne yaparsın?
Anlayamıyorum onu.
* Anlamıyor musun anlamak mı istemiyorsun?
Anlamak istemiyorum değil; ben karşımdakilere daima daha net davranmaya çalışırım. Benden çok net anlarsın mesela birinden hoşlanıp hoşlanmadığımı. Hiç poker face değilim o bahislerde. Çok aşikâr ederim. O yüzden karşımdaki kişinin de açık olmasını isterim.
* Sürpriz yapar mısın? Sana sürpriz yapılır mı?
Sürpriz yapılmasından hiç hoşlanmam. Özel günlerde alınan şeylerden çok hoşlanmıyorum. O doğum gününde sana bir şey almak istemiyorsam almam. Bulamadıysam sana bu hediyeyi zorla almaya çalışmam. Mesela tatile gitmişsindir orada bir magnet beni çağrıştırmıştır. Onu bana getirirsin benim için çok daha büyük bir şey.
* Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Ortada fırtınalarım vardır, ortada güneşli günlerim vardır. O güneşli anda denize girebilecek kadar hoş parıltıları olan şeyleri ekler; fırtınamda da bazen yağmur dindikten sonra gökkuşağı çıkar ya o denli hayatıma girer.
* Sana yansıması ne olur bu hissin?
İşte onun bana yansıttığı şeyler. Ben kolay şeylerden hoşlanırım ve kolay şeylerle tanım ediyorum galiba. 5 dakika evvel yaşadığın fırtınayı bir anda unutursun ve gökkuşağının hoşluğuna bakarsın.
* Bir gün o his durulduğunda sen onu devam ettirebiliyor musun yoksa his durulduğu için vaz mı geçiyorsun?
Hissettiğim şeyleri çok masalsı anlatabilirim. Fakat kimi şeyleri gerçekçi yaşarım. Yaşadığım şeyde çözmeye çalışırım. Bazen bırakmanız gereken şeyler vardır ya bırakmam gerekiyorsa bırakırım. Fakat bunu tekrar karşılıklı yaparım. Oturup konuşup tahlili bulmaya çalışırım. Tahlili bulamıyorsam yapabilecek hiçbir şeyim yok. Ancak affedemeyeceğim şeylerim vardır.
* Var mıdır?
Palavra. Palavra söylediğini fark ettiğim an benim seninle konuşabilecek hiçbir şeyim olmuyor. Onu o kadar süratli kesiyorum ki. Bana palavra söyledi ve bir sonraki söylediği şey palavra mı gerçek mi durumunu yaşamak istemiyorum. Tahminen de o yüzden bu kadar sert ve küt diye kesme gereksinimi duyuyorum.
* Dilediğin şahsa dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ne sorardın?
Herkese sorardım. Neden insanları olduğu üzere kabul etmiyoruz? Neden olduğu üzere sevemiyoruz? Neden öfkeleniyoruz? Neden doğayı, hayvanları sevemiyoruz? Barındıramıyoruz, birebir anda yaşayamıyoruz. Neyin öfkesi? Neyin nefreti var içimizde? Neden palavra söylüyoruz?
Hürriyet
