◊ Biyografik belgeseller genelde daha geç yaşlarda yapılır. Siz ise şimdi 30’lu yaşlardasınız. Neden artık çekildi bu belgesel?
– Bir değil, birkaç hayat yaşadığımı hissediyorum. Tüm hayatımı tek bir sinemaya sığdıramadık bile. Hepsini sığdırmak için 10 sinema yapmalıydık. Yıllardır üretim şirketleri grubumu arayıp fikirlerini paylaşıyor. Karşılığım her seferinde “hayır” oluyordu. IPC bu fikirle gelince yanıtım yeniden “hayır” oldu. Sonra yüz yüze görüşmek istediler. Gittim. Vizyonlarını, hakkımda düşündüklerini dinledim. Konuta geldim, söylediklerini düşündüm. Yaptıkları projelerin tamamını izledim. İzlediklerimden etkilendim ve “Evet, yapalım” dedim.
Belgeselin temelinde iş bayanı tarafım, ailem ve şaşaalı hayatım olacaktı. Yıllardır sakladığım sırlarımı ve yaşadığım travmaları kamera önünde konuşmayı planlamamıştık. İçimden çıkarıp attığım için memnunum.
◊ Belgesel magazin basınının gündeminde yer almaya başladı bile. Utah’ta Provo Canyon School’da (Duygusal meseleleri olan gençleri tedavi eden yatılı okul) taciz ve azaba maruz kaldığınızı, sabah uyandığınız andan yatana kadar size bağırıldığını, fizikî şiddetle itaat etmenizi sağlamaya çalıştıklarını söylediniz. Yaşadıklarınız hayatınızı nasıl etkiledi?
– Büsbütün üstesinden geleceğim bir şey olduğunu sanmıyorum. Fakat bu husus hakkında belgeselde birinci kere konuşmak, terapi üzere bir tecrübeydi. Hayatımın en sıkıntı periyoduydu. Her gün cehennemi yaşamak üzereydi. Gençlik yıllarımdan beri yaşadıklarım yüzünden geceleri kabuslar görüyorum. Hayatımı birçok istikametten etkiledi ancak bir yandan da güçlendirdi.
Bütün bunları yaşadıktan sonra her şeyin üstesinden gelebilirim. Sineması yaparken hisleri hür bırakmak ve bu bahisteki sessizliği kırmak fark yarattı.
◊ İnsanlarda farkındalık mı yarattı yani?
– Evet… Fragmanı izledikten sonra çocuklarını Canyon School’dan çıkaran ailelerden mektuplar aldım. Bana acı veren tecrübesi diğerlerine yardım etmek için kullanmak ve tıpkı şeyleri yaşamalarına pürüz olmak çok hoş.
◊ Pekala, anne ve babanızın rolü neydi tüm bu yaşadıklarınızda?
– Ailem çok katıydı. Erkek arkadaşa müsaade yoktu, okulun dans partilerine gitmem yasaktı, makyaja müsaade yoktu. New York’a taşındığımızda isyankar bir genç oldum. Dersleri astım, geceleri dışarı çıktım. Berbat bir çocuk değildim lakin ailemin korumacılığından kurtulmak istiyordum.
◊ Ailenizin katı kurallarına uymayıp isyankâr bir çocuk olduğunuz için yatılı okula yollandınız. Bu meselelerle karşı karşıya olan anne babalara neler önerirsiniz?
– Çocuklarıyla konuşsunlar. Meseleleri birlikte çözmeye çalışsınlar. Çocuğun öbür yere gönderilmesi daha berbat sonuçlara neden olabilir. Birlikte tahlil aramak daha kıymetli.
◊ Fragmanda Paris’in bir ‘karakter’ olduğunu söylüyorsunuz. “Bir karakteri oynamaya alışkınım. Herkes beni tanıdığını zannediyor lakin aslında nitekim kim olduğumu kimse bilmiyor. Bazen ben bile bilmiyorum” diyorsunuz. Artık kim olduğunuzu biliyor musunuz?
– Sonunda kim olduğumu biliyorum. Evvelce kaybolmuştum. Herkesin gördüğü Paris karakterini oynamak zorunda olduğumu düşünüyordum. Daima kameralar önünde olunca kendini, kim olduğunu unutuyorsun. Bana da olan buydu. Belgeseli yaparken kendimi tanıdım.
Hiç düşünmediğim taraflarımı fark ettim. Direktörümüz Alexandra Dean o kadar zeki ki, beni çok rahat hissettirip kendimi açmamı sağladı. Yalnızca ben oldum ve hakkımda bilmediğim çok şey buldum.
◊ Kimsiniz pekala?
– Büyüdüm! Zekiyim, kocaman bir kalbim var ve nihayet dünyaya sahiden kim olduğumu göstermeye hazırım.
◊ Karmaşık bir periyottan geçerken, kendi kendinize “Ben Paris Hilton’um. Güzelim, zekiyim, zenginim” diyor muydunuz?
– Bunların hiçbirini sahiden düşünmüyordum. Yalnızca başıma gelen travmatik şeylere odaklanıyordum. Artık ise “Paris, neler yaşadığına bak, sen çok güçlüsün!” diyorum. Pek çok insanın hayatı bu kadar şey yaşadıktan sonra iyi bir yerde sonlanmaz. Bu yüzden olduğum bayan ve bireyle gurur duyuyorum.
◊ Belgesel seks kasetinizin çıkmasından sonrasını gereğince kapsıyor mu sizce?
– O kısma pek girmek istemedik. Yaşadığım en acı verici tecrübeydi. Kaset vakası aşka inancımı ve erkeklere inancımı kaybetmeme sebep olan travmaydı. Kimsenin görmemesi gereken, iki kişi ortasındaki özel bir andan ötürü hayatımın geri kalanında yargılanacağım. Bu durum sahiden kalbimi kırıyor. Manzaralar ortaya çıktığında bana çok acımasız davranıldı, dalga geçildi.
BÜYÜK DÜĞÜN HAYALİMİ ERTELEDİM
◊ “Bay mükemmel” ile aşk öykünüz hakkında konuşmak ister misiniz?
– Hayatımda hiç bu kadar memnun hissetmemiştim. Bu türlü hissetmenin mümkün olduğunu bile bilmiyordum. Başıma gelenler yüzünden aşka hiçbir vakit nitekim müsaade vermedim. Carter (Reum) 15 yıllık arkadaşımdı. Kız kardeşi, Şükran Günü yemeğine beni ve ailemi davet etmişti. O günden beri birbirimizden başka bir gece bile geçirmedik. Şayet onu bulmasaydım, sanırım sonsuza kadar yalnız kalırdım.
◊ Nasıl bir düğün hayal ediyorsunuz? Büyük bir düğün mü?
– Küçük bir kız çocuğuyken peri masalı üzere büyük bir düğün hayal ederdim. Fakat salgın yüzünden bu hayalim gerçek olmayacak üzere. Büyük bir kutlamayı arzulasam da küçük ve samimi bir düğün yapacağım sanırım. Kendi ailemi kurmak için sabırsızlanıyorum. Sonunda harika eşimi buldum. Hayatın manası; aile ve çocuk sahibi olmak. O günleri bekliyorum.
KONUTUMDA GECE KULÜBÜ VARDI SİNEMA SALONUNA ÇEVİRDİM
◊ Televizyonla aranız nasıl?
– İzlerim.
◊ Neleri izliyorsunuz?
– “Westworld”. Takıntılıyım o diziye. Bilimkurgu seyretmeyi seviyorum. “Black Mirror” da sevdiğim dizilerden. “American Horror Story”… Dün gece de “Schitt’s Creek”i izlemeye başladım. Çok eğlenceli bir dizi.
◊ Şu an nereden bağlanıyorsunuz bu ortada?
– BelAir’den, annemle babamın konutundan. Kendi meskenim 16 aydır tadilatta. Konutumun içinde gece kulübü vardı; Club Paris. Artık muhtaçlık duymuyorum. Büyüdüm. Kulübü sinema salonuna çevirdim. 2 gün içinde kendi konutuma taşınıyorum.
LOS ANGELES’TA YÜZDE YÜZ DOĞAL OLMAK DUYULMAMIŞ BİR ŞEY LAKIN BEN ÖYLEYİM
◊ Son sorum; hoşluk sırlarınız…
– 7 yaşındayken annem en kıymetli tavsiyeyi verdi; “Paris sakın güneşlenme ve bronzlaşma” dedi. Tüm arkadaşlarım güneşlenmeyi seviyordu. Annem güneşin cildimi öldüreceğini söyledi. Onu dinledim ve çok memnunum. Yüzde yüz doğalım. Hâlâ hiç botoks yaptırmadım, dolgu yaptırmadım, hiçbir estetik operasyon yaptırmadım. Los Angeles üzere bir kentte yüzde yüz doğal olmak duyulmamış bir şey lakin ben öyleyim. Güneşten korunmanın sonuçları. Carter da makyajsız halimi seviyor. Makyajsız küçük bir kız çocuğu üzere göründüğümü söylüyor.
DAIMA ÇILGIN BİR PROGRAMIM VARDI
◊ Dünya son 7-8 aydır garip bir yer oldu. Karantina periyoduna dönmek istiyorum. Nasıl geçirdiniz o süreci?
– Hepimiz için korkutucu ve güç bir periyottu. Her vakit her durumda umut ışığı bulmaya çalışırım. Benim için karantinanın iyi tarafı, konutta kalmak oldu. Evdeyken hayatım ve kendim için değerli şeyler hakkında düşünmeye başladım. Bu türlü bol vakte hiç sahip olmamıştım. Daima çılgın bir programım vardı. Büsbütün farklı bir periyottu ve hayatımı birçok taraftan değiştirdi.
◊ Dünya olağana dönünce neler yapmak istiyorsunuz?
– Seyahat etmeyi dört gözle bekliyorum. Çocukluğumdan beri her yaz Avrupa’ya giderim. Bu benim Avrupa’ya gidemediğim birinci yaz. Konserlerimi özledim. DJ’lik yapmayı, fanların gücünü de o denli.
Hürriyet
